Cmentarze żydowskie w Lęborku - cmentarze przeznaczone do pochówków osób wyznania mojżeszowego w Lęborku, funkcjonujące w latach 1752 - 1945. Istniały dwa takie cmentarze: stary i nowy. Stary zajmował tereny dzisiejszego Parku Chrobrego. Początkowo grzebano na nim Żydów także z sąsiednich gmin żydowskich, m.in. ze Słupska. W drugiej połowie XIX wieku stał się zbyt ciasny i lęborska gmina żydowska musiała założyć nowy. Wybór padł na gołe pole za ówczesnymi przedmieściami, w miejscu, gdzie dziś na skrzyżowaniu lęborskiej obwodnicy z ul. Abrahama znajduje się stacja paliw Statoil. Stała tu cmentarna kaplica i dom grabarza pełniącego zarazem funkcję stróża. Z ustaleń historyków wynika, że do 1938 roku pochowano tu około 300 osób, w tym 25 pacjentów miejscowego prowincjonalnego szpitala psychiatrycznego, którzy byli wyznania mojżeszowego. Ten "nowy" żydowski kirkut upamiętnia obelisk tuż koło stacji "Statoil". Koncern musiał go zafundować, bo społeczność żydowska, poruszona rozkopywaniem kirkutu podczas budowy stacji, zagroziła bojkotem koncernu "Statoil" w całej Europie.