Kujawiak, polityk i działacz niepodległościowy z okresu schyłku I Rzeczpospolitej. Na pieczęci miał wyrytą dewizę: "Za nic herbów szereg długi, komu własnej brak zasługi".
Urodził sie w 1762 roku, jako syn chorążego kruszwickiego Adama Sokołowskiego i Elżbiety, z domu Żychlińskiej. W 1782 roku, dzięki poparciu kuzyna, po raz pierwszy wybrany posłem na Sejm. W okresie Sejmu Wielkiego, w 1788 r., został mianowany starostą inowrocławskim. W 1792 roku brał udział w delegacji Kujawian, wysłanej do króla Stanisława Augusta Poniatowskiego z podziękowaniem za uchwalenie Konstytucji 3-go Maja. W 1794 roku brał czynny udział na czele sformowanego przez siebie oddziału w powstaniu kościuszkowskim.
Jako powszechnie szanowany patriota, w 1806 roku, w okresie kolejnego powstania Wielkopolan przeciwko Prusakom, stanął na czele zorganizowanego przez siebie pułku kawalerii. Generał J. H. Dąbrowski mianował go generałem ziemiańskim województwa inowrocławskiego. Na czele powstańców z tego regionu, brał udział w lutym 1807 roku w wyprawie na Pomorze i w nocnej bitwie o Słupsk. W walkach na wyspie i pod Bramą Młyńską zachował spokój i przytomność umysłu, zdobywając tym sobie uznanie zawodowych oficerów, zahartowanych w bojach kampanii napoleońskich.
Zmarł w 1837 roku w swojej posiadłosci Orłowo na Kujawach.
