Ratownia w Czołpinie - budynek w obrębie osady Czołpino, zwany także Czerwoną Szopą, pozostałość po brzegowej stacji ratownictwa morskiego. Zbudowany z czerwonych cegieł pod koniec XIX; architekturaidentyczna jak w przypadku innych "czerwonych szop", budowanych począwszy od połowy XIX wieku wzdłuż całego, wówczas pruskiego, wybrzeża Bałtyku. Usytuowany w pobliżu plaży, za wałem wydm, przy szlaku turystycznym z parkingu w Czołpinie do morza. Pierwotnie prawdopodobnie mieścił w sobie dwie wozownie, w których stacjonowały dwa konne wozy ratownicze: jeden z liną nawiniętą na dużych bębnach, którą wystrzeliwano do statków tkwiących na mieliznach w celu umożliwienia rozbitkom ewakuacji na ląd, drugi z ratowniczą łodzią wiosłową, którą wypływano po rozbitków, gdy nie udało się celne wystrzelenie liny. W budynku mieściła się także stajnia dla koni, które wykorzystywano jako siłę pociągową do tych wozów. Ratownicy z Czołpina początkowo wyposażeni byli w bardzo wielką, ciężką i mało zwrotną drewnianą łódź, jednak już w 1882 wymieniono ją na lżejszą. Do wybuchu II wojny światowej uratowali 46 osób. Pod koniec XIX wieku vormanami, czyli dowódcami stacji byli urzędnik Wilke ze Smołdzina i rybak Gromisch z Czołpina. Obecnie wrota do jednej z wozowni są zamurowane. W obiekcie podczas wakacji działa bar.
